Page 436 - VERGİ TEKNİĞİ

436 Muharrem ÖZDEMİR - VERGİ TEKNİĞİ
5.4.1.1. Birinci derece usulsüzlük cezası
5.4.1.1.1. Vergi ve harç beyannamelerinin süresinde verilmemiş olması
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30 maddesinin 1 numaralı bendine göre, vergi beyannamesi kanuni süresi geçtiği halde verilmemişse re’sen tarh sebebi olarak sayılmıştır. Aynı Kanunun 352/I-1 maddesi gereğince de, vergi ve harç beyannamelerinin kanuni süreleri geçtikten sonra verilmemesi halinde birinci derece usulsüzlük cezası kesilmesini öngörmüştür. Usulsüzlük fiili re’sen takdiri gerektirirse, bağlı cetvelde yazılı cezalar iki kat olarak kesilir.
Buna göre, 30/1 ve 352/I-1 maddesi gereğince, vergi beyannamesinin süresinde verilmemesi nedeniyle Vergi Usul Kanunu’nun 352/I-1’inci maddesi uyarınca birinci derece iki kat usulsüzlük cezası uygulanması gerektiği açıktır.
Beyannamenin vergi incelemesine başlanılmasından veya takdir komisyonuna sevk işlemi yapılmasından önce verilmesi halinde birinci derece iki kat usulsüzlük cezası ile vergi ziyaı cezasının yüzde % 50’si kıyaslanarak miktar itibariyle en ağır olanı kesilir.
Örnek: Mükellef (W) A.Ş, 26.02.2021 vadeli 200 TL’lik damga vergisi beyannamesini 01.03.2021 tarihinde kanuni süresinden sonra kendiliğinden vermiştir.
Vergi ve harç beyannamelerinin kanuni süreleri geçtikten sonra verilmemesi fiili aynı zamanda re’sen takdiri gerektirdiğinden 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30/1 ve 352/I- 1 maddesi gereğince birinci derece iki kat usulsüzlük cezası kesilmesi gerekir. Ancak aynı Kanunun 336 maddesi gereğince, cezayı istilzam eden tek bir fiil ile vergi ziyaı ve usulsüzlük birlikte işlenmiş olursa bunlara ait cezalardan sadece miktar itibariyle en ağırı kesilir.
Bu bilgiler ışığında 240x2= 480 TL usulsüzlük cezası ile 100 x % 50= 50 TL vergi ziyaı cezası karşılaştırılacak olup miktar itibariyle en ağır olan usulsüzlük cezası olduğundan vergi ziyaı cezası kesilemeyecektir.
5.4.1.1.2. Bu Kanuna göre tutulması mecburi olan defterlerden herhangi birinin tutulmamış olması
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 172’nci maddesinde, bu Kanun esaslarına göre defter tutmaya mecbur olan gerçek ve tüzel kişiler; 182’nci maddesinde de bilanço esasında tutulması gereken defterler sayılmış, bu Kanuna göre tutulması mecburi olan defterlerden herhangi birinin tutulmamış olmasının, usulsüzlük fiili olduğu ve birinci derece usulsüzlük cezası kesilmesini gerektirdiği kanunun 351’inci maddesinde hükme bağlanmıştır.